Ambassadeurs - gasten uit fascinerende landen

Door het jaar heen ontvangt de commissaris van de Koning ambassadeurs uit de hele wereld in Middelburg. Zo kwam dit jaar onder meer de ambassadeur van de Oekraïne naar de Abdij. Wat bespreekt Polman eigenlijk zoal met die ambassadeurs?

Je bent als commissaris van de Koning niet alleen voorzitter van de colleges van Gedeputeerde Staten en Provinciale Staten, je bent in jouw provincie ook vertegenwoordiger van de regering. Zo dus ook Han Polman. “Ieder jaar zijn er wel nieuwe ambassadeurs die Nederland goed willen leren kennen. Dat doen ze doorgaans onder meer door een rondje langs de provincies te maken.”

De afdeling Kabinetszaken van de commissaris bereidt zo’n ontmoeting voor, in afstemming met het ministerie van Buitenlandse Zaken. “Uiteraard laat ik mij vooraf informeren over de persoon van de ambassadeur zelf en over zijn of haar land van herkomst. Maar ook over de relatie tussen beide landen bijvoorbeeld, en – waar mogelijk – over de relatie tussen dat land en Zeeland.”

Het gesprek kan alle kanten opgaan, zo blijkt. “Soms willen ze weten hoe wij bepaalde zaken aanpakken, omdat ze zich in eigen land met soortgelijke problemen geconfronteerd zien. Denk aan opgaven die wij hier ook hebben op het gebied van water en energie. Maar soms breng ik ook economische belangen onder de aandacht of wijs ik de ambassadeur op Zeeuwse bedrijven waar hij of zij toch eens speciaal naar zou moeten kijken. Net zoals zij soms extra geïnteresseerd zijn in de logistieke kansen die Zeeland vanwege de haven heeft voor bedrijven uit hun land. Anderen zijn weer nieuwsgierig naar de Four Freedoms en de Roosevelt Foundation of hoe we bestuurlijk functioneren. Geen gesprek is hetzelfde.”

Afgelopen jaar was onder meer de ambassadeur uit de Oekraïne op bezoek. Een broze democratie, een fascinerend land, volgens de commissaris. En een land dat tegelijkertijd vergelijkbare vraagstukken als de onze kent. “We hebben gesproken over de havenontwikkeling in het zuiden van de Oekraïne en hoe zij kunnen leren van North Sea Port. Iets heel anders is dat ook zij hun best moeten doen om jongeren in hun eigen land te houden en om goed onderwijs te bieden. Dat zijn zaken die voor ons – weliswaar op veel kleinere schaal – heel herkenbaar zijn. Dat maakt zo’n gesprek extra interessant.”